บิดอะฮฺในเดือนชะอฺบาน
แปลจากคำถามหมายเลข 154850
เผยแพร่เมื่อ : 10-07-2011
แปลโดย อับดุลฮากิม หามะ
คำถาม
อะไรคือชะบานียะฮฺ ที่มีการเลื่องลือกันในหมู่มุสลิมแถบเอเชียใต้?
คำตอบ
มวลการสรรเสริญเป็นสิทธิของอัลลอฮฺ.
มุสลิมบางคนได้ให้ความสำคัญกับวันที่อยู่กลางเดือนชะอฺบาน, มีการถือศีลอดในวันนั้น และใช้เวลาตอนกลางคืนในการละหมาด (กียาม). ฮาดิษที่เกี่ยวกับเรื่องนี้นั้นไม่ซอฮิฮฺ, ดังนั้น นักวิชาการจึงถือว่า การเฉลิมฉลองในวันนี้ถือเป็นอุตริกรรม (บิดอะฮฺ).
มูฮัมมัด ‘อับดุลซาลาม อัล-ชูก็อยรี กล่าวว่า :
อีหม่าม อัล-ฟัตนี กล่าวไว้ใน ตัซกีรอต อัล-เมาดู‘อาต :
ในบรรดาสิ่งอุตริกรรมนั้น ได้มีการทำขึ้นใน “ลัยลาตัน-นัสฟฺ” (กลางเดือนชะอฺบาน) คือการละหมาด อัล-ฟิยยะฮฺ, ซึ่งมีหนึ่งร้อยร็อกอะฮฺ ด้วยการอ่าน ซูเราะฮฺอัล-อิคลาส 10 ครั้งในแต่ละร็อกอะฮฺ, โดยทำเป็นญามาอะฮฺ (ละหมาดร่วมกัน-ผู้แปลเป็นไทย); พวกเขาให้ความสำคัญกับสิ่งนี้มากกว่าการละหมาดร่วมกันในวันอีดเสียอีก, แม้ว่า ไม่มีรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ตาม, เว้นแต่ว่ามันเป็นรายงานที่ดออีฟ (อ่อน) และ เมาดูอฺ‘ (กุขึ้น), และเราไม่ควรถูกหลอก ด้วยกับความจริงที่ว่า รายงานเหล่านี้ถูกอ้างโดย ผู้เขียน อัล-กูต และ อัล-อิฮฺยา และอื่นๆ, และเราไม่ควรถูกหลอก ด้วยกับ สิ่งที่ถูกกล่าวถึงใน ตัฟซีร อัล-ซะฮฺลาบี, ว่ามันคือ ลัยลาตุลก็อดรฺ. จบการอ้าง.
อัล-อีรอกี กล่าวว่า :
ฮาดิษเกี่ยวกับการละหมาดใน ลัยลัต อัล-นิสฟฺ (กลางเดือนชะอฺบาน) นั้นเป็นเท็จ.
อิบน. อัล-เญาซี รายงานมัน ใน อัล-เมาดูอาต (ซึ่งเป็นการรวบรวม ฮาดิษที่ถูกกุขึ้น):
ในส่วนของฮาดิษที่เกี่ยวกับ, การละหมาดและการดุอา ใน ลัยลัต อัล-นิสฟฺ: ฮาดิษที่ว่า,
“เมื่อกลางคืนของนิสฟูชะอฺบาน (กลางเดือนชะอฺบาน) มาถึง, จงใช้เวลากลางคืนในการละหมาด และถือศีลอดในตอนกลางวัน” ถูกรายงานโดย อิบนฺ มาญะฮฺ จาก ‘อาลี. มูฮาชิยยะฮฺ กล่าวว่า : (มันยังถูกรายงาน) ใน อัล-ซาวาอิด. สายรายงานของมันนั้น ดออีฟ (อ่อน) เพราะสถานะอ่อนของ อิบนฺ อบี บัซเราะฮฺ, และมีการกล่าวโดย อะฮฺมัด และ อิบน. มาอีน ว่า : เขาได้กุฮาดิษขึ้น. จบการอ้าง.
การละหมาด หกร็อกอะฮฺ ใน ลัยลัต อัล-นิสฟู ด้วยความตั้งใจที่จะปัดป้องภัยพิบัติ,
การมีชีวิตยืนยาว การเป็นอิสระจากผู้คน, และการอ่านยาซีน และการขอดุอาอฺในระหว่างนั้น —
ไม่มีข้อสงสัยเลยว่า สิ่งนี้คือสิ่งที่ถูกทำขึ้นใหม่ในศาสนา และตรงกันข้ามกับซุนนะฮฺของท่านศาสนทูตของอัลลอฮฺ (ขอความสันติและความจำเริญจากอัลลอฮฺจงมีแด่ท่าน).
ผู้ที่วิจารณ์ อัล-อิฮฺยา กล่าวว่า :
การละหมาดนี้ เป็นที่รู้กันในหนังสือ ของสายซูฟี, แต่ฉันไม่เคยพบรายงานที่ซอฮิฮฺ ในซุนนะฮฺ ที่สนับสนุนมัน และดุอาดังกล่าวเลย. ค่อนข้างที่สิ่งนี้ จะเป็นการกระทำของชัยคฺบางคน.
สหายของเรากล่าวว่า :
มันถือว่ามักรูฮฺ ในการรวบรวมคนในคืนดังกล่าวไปยังมัสยิด หรือสถานที่อื่นๆ.
อัล-นัจมฺ อัล-ฆ็อยตี กล่าวอธิบายว่า, การใช้เวลากลางคืนในคืน อัล-นิสฟฺ มิน ชะอฺบาน (กลางเดือนชะอฺบาน) ด้วยกับการละหมาดร่วมกัน : นั้นถูกประณามโดย ส่วนมากของนักวิชาการในฮิญาซ, รวมถึง อาตออฺ และ อิบนฺ อบี มูลัยกะฮฺ, บรรดาฟูกอฮะฮฺ ในมาดีนะฮฺ และสหายของมาลิก.
พวกเขากล่าวว่า :
ทั้งหมดนั้นถือเป็นอุตริกรรม (บิดอะฮฺ) และมันไม่มีรายงานใดที่บ่งชี้ว่า ท่านศาสนทูตใช้เวลาในคืนนั้น ในการละหมาดร่วมกัน หรือรวมถึงบรรดาสหายของท่าน ว่าเคยทำเช่นนั้น.อัล-นาวาวี กล่าวว่า : การละหมาดในเดือนรอญับและเดือนชะอฺบานนั้น ทั้งสองเป็นอุตริกรรมที่น่ารังเกียจ. จบการอ้าง จาก อัล-ซูนัน วัล-มุบตาดาต, หน้า. 144
อัล-ฟัตนี (ขออัลลอฮฺทรงเมตตาท่าน) กล่าวว่า ,
หลังจากความคิดเห็นที่ยกมาข้างต้น :
ชาวบ้านทั่วไปต่างหลงใหล ด้วยกับการละหมาดนี้นั้น พวกเขาเก็บเชื้อเพลิงไว้มากมายสำหรับมัน และความชั่วร้ายมากมายที่เกิดจากมัน, และมีการละเมิดจำนวนมากเกิดขึ้น ซึ่งเราไม่จำเป็นต้องอธิบาย. (มันถือว่าแย่มาก) เพื่อนสนิทของอัลลอฮฺ กลัวการลงโทษของพระองค์ และพากันหนีเข้าไปในป่า.
ครั้งแรกที่การละหมาดนี้เกิดขึ้น มันเกิดขึ้นใน บัยตุลมักดิส (เยรูซาเล็ม) ในปีฮิจเราะฮฺ 448.
ซัยดฺ อิบนฺ อัสลัม กล่าวว่า : เราไม่เคยเห็นบรรดาชัยคฺของเรา หรือฟูกอฮะฮฺ’ ของเราคนใด กล่าวว่า ลัยลัต อัล-บารออะฮฺ (วันที่ 15 ชะอฺบาน) มีความพิเศษกว่าคืนอื่นๆ.
อิบนฺ ดิฮฺยะฮฺ กล่าวว่า : ฮาดิษเกี่ยวกับการละหมาดใน ลัยลัต อัล-บารออะฮฺ นั้นถูกกุขึ้น และมีการขาดตอนในสายรายงาน.
ใครก็ตามที่กระทำตามรายงานซึ่งเป็นที่รู้กันว่าเท็จ ผู้นั้นเป็นถือผู้รับใช้ของชัยตอน.
จบการอ้างจาก ตัซกีรอต อัล-เมาดูอาต โดย อัล-ฟัตนี, หน้า . 45
ดูใน : อัล-เมาดูอาต โดย อิบนฺ อัล-เญาซี, 2/127; อัล-มานาร อัล-มูนีฟ ฟิล ซอฮิฮฺ วัล-ดออีฟ โดย อิบนฺ อัล-ก็อยยิม, หน้า. 98; อัล-ฟาวาอิด อัล-มัจมูอะฮฺ โดย อัล-เชากานี, หน้า . 51
บางคนใช้คำว่า อัล-ชะอฺบานียะฮฺ เพื่อหมายถึงวันสุดท้ายของเดือนชะอฺบาน, และกล่าวว่า , “เหล่านี้คือวันของการอำลาอาหาร,” และเขาใช้วันเหล่านี้ ในการกินอาหารให้มาก ก่อนที่รอมาดอนจะเริ่มขึ้น.
บางนักวิชาการกล่าวว่า ความคิดนี้มาจากพวกคริสเตียน, ผู้ซึ่งเคยทำสิ่งนั้น เมื่อช่วงเวลาการอดอาหารของพวกเขา (เทศกาลมหาพรต) ใกล้เข้ามาถึง.
สรุปได้ว่า ,
ไม่มีการเฉลิมฉลองในเดือนชะอฺบาน และไม่มีการกระทำที่พิเศษ ของอีบาดัตที่จะถูกทำขึ้นในช่วงกลางของมัน หรือในช่วงวันสุดท้ายของเดือน. การกระทำมันนั้นถือเป็นอุตริกรรมซึ่งถูกทำขึ้นใหม่ในศาสนา.
และอัลลอฮฺรู้ดีที่สุด.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น