ท่านอิบนุอบิลอิซ อัดดัมชะกีย์ (ฮ.ศ. 731-792) อธิบายต่อไปว่า
أَنْ يُنْظَرَ فِي هَذَا الْبَابِ، أَعْنِي بَابَ الصِّفَاتِ، فَمَا أَثْبَتَهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَثْبَتْنَاهُ، وَمَا نَفَاهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ نَفَيْنَاهُ. وَالأَلْفَاظُ الَّتِي وَرَدَ بِهَا النَّصُّ يُعْتَصَمُ بِهَ...ا فِي الْإِثْبَاتِ وَالنَّفْيِ، فَنُثْبِتُ مَا أَثْبَتَهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنَ الأَلْفَاظِ وَالْمَعَانِي
ดังนั้น วาญิบ จะต้องพิจารณาในเรื่องนี้ ข้าพเจ้าหมายถึง เรื่อง บรรดาสิฟาต (บรรดาคุณลักษณะของอัลลอฮ) สิ่งใดที่อัลลอฮ และรอซูลของพระองค์รับรองมัน เราก็รับรองมัน และสิ่งใดที่อัลลอฮและรอซูลของพระองค์ปฏิเสธมัน เราก็ปฏิเสธมัน และบรรดาถ้อยคำที่ตัวบทได้มีมาด้วยมัน ก็จะถูกยึดถือด้วยมัน ในการรับรอง(อิษบาต) และการปฏิเสธ(นัฟยุ) ดังนั้นเราจะรับรอง สิ่งที่อัลลอฮและรอซูลของพระองค์รับรอง จากบรรดาถ้อยคำและบรรดาความหมาย – ดู ชัรหุอะกีดะฮอัฏเฎาะหาวียะฮ เล่ม 1 หน้า 262
.........
ข้างต้น แสดงให้เห็นชัดเจนว่า การรับรองบรรดาสิฟาตที่ที่อัลลอฮและรอซูลของพระองค์รับรองนั้น คือ รับรองทั้งถ้อยคำ และความหมาย ไม่ใช่รับรองถ้อยคำแต่ไม่อนุญาตให้แปล หรือ รับรองถ้อยคำแต่ใส่ความหมายอื่นแทน
_________________
จะยืนหยัดอยู่บนความจริง แม้ว่าจะขมขื่นเพียงใดก็ตาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น