อิบนุล ก็อยยิม กล่าวว่า :
قال ابن القيم - رحمه الله -:
والزهد زهد في الحرام، وهو فرض عين، وزهد في الشبهات، وهو بحسب مراتب الشبهة، فإن قويت التحقت بالواجب، وإن ضعفت كان مستحبًا، وزهد في الفضول، وزهد فيما لا يعني من الكلام والنظر والسؤال واللقاء وغيره، وزهد في الناس، وزهد في النفس بحيث تهون عليه نفسه في الله، وزهد جامع لذلك كله، وهو الزهد فيما سوى الله، وفي كل ما شغلك عنه.
وأفضل الزهد إخفاء الزهد، وأصعبه الزهد في الحظوظ، والفرق بينه وبين الورع أن الزهد ترك ما لا ينفع في الآخرة، والورع ترك ما يخشى ضرره في الآخرة، والقلب المعلق بالشهوات لا يصح له زهد ولا ورع.
[ الفوائد : ١٣٨ ]
ความสมถะ คือ การละทิ้งในสิ่งที่ฮะรอม มันคือ ฟัรฏูอัยน์ และคือการละทิ้งในสิ่งที่คลุมเครือต่าง ๆ โดยขึ้นอยู่กับระดับขั้นของสิ่งคลุมเครือนั้น ๆ หากมันเป็นสิ่งที่คลุมเครือที่อยู่ในระดับมาก ถือว่าเป็นวาญิบต้องละทิ้ง แต่หากเป็นความคลุมเคลือที่อยู่ในระดับน้อย ก็ถือเป็น สิ่งที่สนับสนุนให้ละทิ้ง
และคือการละทิ้งในสิ่งที่เกินความจำเป็น และคือการละทิ้งในสิ่งที่ไร้สาระที่มาจาก คำพูด การมอง การถาม การพบปะกัน หรืออื่น ๆ และการละทิ้งกับผู้คนทั้งหลาย และการละทิ้งจากอารมณ์ใฝ่ต่ำ โดยการทำให้ตัวของเขายอมจำนนต่ออัลลอฮ์ และการละทิ้งสำหรับสิ่งดังกล่าวทั้งหมด คือการละทิ้งในสิ่งที่นอกเหนือไปจากอัลลอฮ์ และสิ่งที่ทำให้หลงลืมพระองค์
และความสมถะที่ประเสริฐที่สุด คือ ความสมถะที่ซ่อนรูป (คือไม่ทำเพื่อโอ้อวด) และความสมถะที่ยากที่สุด คือ ความสมถะในความสุข
และความแตกต่างระหว่างความสมถะกับความเคร่งครัด
ความสมถะ คือ การละทิ้งสิ่งที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ในโลกอาคิเราะฮ์
แต่ความเคร่งครัด คือ การละทิ้งสิ่งที่กลััวว่ามันจะก่อให้เกิดอันตรายในโลกอาคิเราะฮ์
ดังนั้น หัวใจที่ผูกผันอยู่กับอารมณ์ใฝ่ต่ำ ความสมถะและความเคร่งครัดจะไม่เกิดขึ้นจริงสำหรับหัวใจดวงนั้น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น