รายงานจากท่านอบูฮุร็อยเราะฮฺ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ กล่าวว่า ท่านเราะสูลุลลอฮ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม กล่าวว่า :
มีชายชาวบนีอิสรออีลสองคนที่เป็นพี่น้องกัน หนึ่งในสองเป็นคนที่ทำบาป ส่วนอีกคนเป็นผู้ที่ขยันขันแข็งในการอิบาดะฮฺ คนที่ขยันทำอิบาดะฮฺมักจะเห็นพี่น้องของเขาทำบาปเสมอ เขาจึงกล่าวว่า “หยุดทำบาปเถอะ”
วันหนึ่งเขาก็พบว่าพี่น้องของตนกำลังทำบาป เขาก็กล่าวอีกว่า “หยุดทำบาปเถอะ” คนที่ทำบาปจึงตอบกลับว่า “ปล่อย (ให้เป็นเรื่องของ) ฉันกับพระเจ้าของฉันเถอะ เจ้าถูกส่งมาให้คอยกำกับดูชีวิตของฉันหรือไง?” เขาจึงตอบพี่น้องของเขาว่า “ขอสาบานต่ออัลลอฮ อัลลอฮจะไม่อภัยโทษให้แก่เจ้า” หรือพูดว่า “อัลลอฮจะไม่ให้เจ้าเข้าสวรรค์”
แล้วอัลลอฮก็ถอดดวงวิญญาณของเขาทั้งสอง และรวมพวกเขา ณ ที่พระองค์ผู้ทรงอภิบาลแห่งสากลโลก พระองค์ทรงถามคนที่ขยันทำอิบาดะฮฺว่า “เจ้ารู้ดีกว่าข้าหรือ? หรือว่าเจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ในเดชานุภาพของฉัน?” และพระองค์ได้ตรัสกับคนที่ทำบาปว่า “จงไปเถอะ และเจ้าจงเข้าไปในสวนสวรรค์ด้วยความเมตตาของข้า”
และพระองค์ก็ตรัสกับคนอีกคน (โดยสั่งมลาอิกะฮฺ) ว่า “จงนำตัวเขา (คนที่ขยันทำอิบาดะฮฺ) ไปยังนรก”
หะดีษเศาะฮีหฺ บันทึกโดย อบูดาวูดและอะหฺมัด
———————————–
จากหนังสือ “เศาะฮีหฺ อัลเกาะศ็อศ อันนะบะวีย์” (50 เรื่องเล่าจากหะดีษเศาะฮีหฺ)
เรียบเรียงโดย เชคอบูอิสหาก อัลหุวัยนีย์ หะฟิเซาะฮุลลอฮ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น